Caldo de mares para homes libres

Caldo de mares para homes libres

Autor

J. Ángel Xesteira Pazos (1946)

Máis información: Contos de Xesteira e Blog-Up

Libro

Editorial: Edicións Xeráis de Galicia

Edición: 2003

Páxinas: 244

ISBN: 84-9782-012-6

A miña impresión

Este libro lino hai un tempo e o certo é que gustoume, e moito.

Narración que fala do mar, dos mariñeiros, dos piratas, das relacións entre pobos tan distintos e tan achegados coma os que hai nas costas Atlánticas galega-portuguesa e caribeñas. Vivi-lo mar, iso é o que transmite esta novela.

Contraportada do libro

O Santa Lilaina, un cliper portugués de feitoría

americana, navegaba de bolina con tódalas velas inchadas como se estivesen preñadas do vento alisio. Procedía de Lisboa e levaba á Habana mercadorías e pasaxe. Na ponte de mando, ó socaire dun pendello de lona, dous homes falan moi preto do temoneiro, que mantiña o rumbo coa roda do leme amarrada, marcando a liña que lle mandaba a bitácora. Dous homes que adaptaran o ritmo das súas vidas ó propio do mar e da navegación de vela, que non se guía máis que polos fenómenos da natureza. Un, a quen unha cicatriz lle partía a cara e o deixaba convertido en cíclope dun só ollo, é o capitán, o portugués Nuno de Alencastre. O outro, que confesa ter sido cociñeiro de buques corsarios, filibusteiros e negreiros, é un fillo das terras de Soutomaior, Amaro Piñeiro, o Padiola, o creador e divulgador de moitos pratos que hoxe se coñecen no Caribe e noutras terras como comida popular.

Caldo de mares para homes libres é unha novela de intenso alento narrativo, onde se mestura sabiamente a aventura, a gastronomía e as peripecias dun tempo que pasou, aquel no que algúns homes navegaban nun mar libre, en pé de igualdade cos demais homes libres, en loita aberta con quen intentara poñerlles muros no océano. Unha importante novela galega do mar, impregnada de sabor tropical e cosmopolita, que recupera a esquecida memoria dos irmáns da costa que navegaron baixo a bandeira negra da liberdade.

Todo é silencio

Autor

Manuel Rivas (1957)

Máis información: Manuel Rivas

Libro

Editorial: Edicións Xerais de Galicia

Edición: 2010

Páxinas: 276

ISBN: 978-84-9914-169-5

A miña impresión

Este librolembroume cando de novo ía veranear ás Rías Baixas. Camiñar polos peiraos ó carón desas planadoras con centos ou miles de cabalos de potencia, andar a pasear polas vilas coas farolas apagadas, escoitar ruxi-los motores ó fondo da Ría, as novas dos xornais e os telexornais: Lembranzas de cativo. Certamente todo era silencio ata que todo, ou case que todo, sóubose.

Esta novela atópase, tamén, traducida ó castelán en Alfaguara, có nome de Todo es silencio.

Esta novela de varias cousas ó mesmo tempo: a evolución do contrabando nas Rías Baixas (dende contrabando de cousas legáis, de primeira necesidade e tabaco, e cousas ilegáis, as drogas duras), como a xente evoluciona no seu entendemento cos contrabandistas e, asemade, como as amizades e amores de cativos rematan sendo enemizades perigosas xa de adultos. Gustoume e resultoume moi doada de ler.

Contraportada do libro

Todo é silencio narra o irresistíbel ascenso social de Mariscal, un capo contrabandista, e das almas que habitan Brétema, o universo que el domina ao seu antollo. En Brétema, na costa atlántica, houbo un tempo en que as redes do contrabando, reconvertidas ao narcotráfico, acadaron tanto poder que estiveron moi preto de controlar o poder social e as institucións. Todo é silencio narra tamén a vida dun grupo de amigos, aos que une dende a infancia o andar ás crebas, á procura de restos de naufraxios, no escenario sempre sorprendente do mar de Galicia. Ese mar que fala con signos que deita na beira. Dende moi pronto, o destino da xente nova estará determinado pola sombra odiosa e engaiolante a un tempo do omnipresente Mariscal. Unha novela, Todo é silencio, que relata como os círculos do crime rodean e corrompen, non sempre con éxito, o extraño feitizo da condición humana.

Territorio ocupado

Territorio ocupado

Autor

Francisco Alonso (1963)

Máis información:  Blog de Fran Alonso

Libro

Editorial: Edicións Xerais de Galicia

Edición: 1998

Páxinas: 277

ISBN: 84-8302-280-X

A miña impresión

Hoxe, cando estaba a mirar na estantería para coloca-la última merca feita (Jesús me quiere de David Safier, xa falarei del), redescubrín este libro, Territorio ocupado, que lin hai bastantes anos.

Fala do día a día do pobo Saharaui a nos anos últimos do século pasado así como da súa historia máis recente. Pasados uns anos dende o escrito, a historia segue a se-la mesma. Pobo amigable (só basta ve-los cativos que pasan os veráns en calquera vila da península), agradecido, orgulloso de si mesmo e, tamén, pobo illado coma estado por mor do silencio de outros pobos "avanzados e democráticos" coma os europeos. Recomendable lectura para saber e entender ós saharauis. Mágoa das fotos en branco e negro.

Contraportada do libro

Aquí son as xentes as que falan, as que contan, as que berran, as que reclaman coa súa voz valente e decidida; as mulleres que dirixen os campamentos de refuxiados, o militante encarcerado clandestinamente en Marrocos, un vello nómada, aquela muller que sufriu os bombardeos da aviación no deserto, os combatentes, os ministros do goberno exiliado, os fundadores da Fronte Polisario, a nena que veu de vacacións de verán en Galicia. Eles son os protagonistas de Territorio ocupado, un libro que agroma de diversas viaxes que escritor e fotógrafo realizaron alí onde os saharauis habitan, na máis dura hamada do deserto. E, á par da crónica literaria e periodística do texto, o testemuño revelador e fermoso das fotografías de Manuel G. Vicente.

Cómo viajar sin ver

Cómo viajar sin ver

Este libro merqueino precisamente para levar nunha viaxe de placer, mais durante anos estiven a viaxar entre Europa e América así como pola propia Europa por mor do traballo. Moitas veces síntome totalmente representado có que se narra nel e, sobre todo, ás veces sinto algo de morriñña ó lembrar algúns deses lugares dos que fala mais non dos seus aeroportos.

A miña impresión: É unha narrativa fóra do usual e, se cadra, a min gustoume polas referencias que me fixo lembrar. Non sei se a alguén que non teña viaxado moito ou que non teña sufrido o de estar oito ou dez ou vintecatro horas tirado nun aeroporto, ou ter feito viaxes curtas en distancia e longas en tempo, gustará do libro. O libro dá conta dos pasatempos de Andrés Neuman no percorrido feito por América para a presentación do seu primeiro libro.
Autor: Andrés Neuman (1977). Máis información na páxina homónima http://www.andresneuman.com
Editorial: Alfaguara
Edición: 2010
Contraportada do libro: Un cruce entre la narrativa más actual y la crónica relámpago. Una visión literaria, en timepo real, de la geografía entera del español.

"Cuando me comunicaron el itinerario de la gira del Premio Alfaguara, lamenté no tener más tiempo para conocer cada lugar. Pero después pensé: ¿no se trata de eso? ¿No estaré por experimentar, sin haberlo planeado, una hipérbole del turismo contemporáneo? ¿Y si esa velocidad pudiera ser también una ventaja? Cuando nos resulta imposible una mirada exhaustiva sobre un lugar, sólo nos queda mirarlo con el asombro radical de la primera vez. Si viajaba volando, así debía escribir. Si iba a pasarme meses en aeropuertos y hoteles, lo verdaderamente estético sería aceptar ese punto de partida, y tratar de buscarle su literatura. Viajar se compone sobre todo de no ver. Nos lo jugamos todo, nuestro pobre conocimiento del mundo, en un parpadeo".

Cómo viajar sin ver (Latinoamérica en tránsito) propone un recorrido vertiginoso por 19 países, traducido instantáneamente por un ojo poético y aforístico. Andrés Neuman nos abre las páginas de un diario sorprendente y divertido que experimenta con las formas de nuestro tiempo, reflexionando sobre el dilema de la nacionalidad y las contradicciones de la globalización. Una manera distinta de pensar Latinoamérica y su literatura reciente, nuestra cultura cambiante y el sentido del viaje.

El cadáver arrepentido

El cadáver arrepentido

Autor

José María Guelbenzu (1944)

Más información: Página Oficial

Libro

Editorial: Alfaguara

Edición leída: 2007

Páginas:389

ISBN: 978-84-204-7079-5

Mi impresión

Esta novela el tercero de los cuatro libros que conforman, hasta el momento, la saga del personaje Mariana de Marco, mujer divorciada, jueza e investigadora privada en su tiempo libre dedicada a la resolución de casos de asesinato que no parecen tal.

Novela de intriga y misterio entretenida y de fácil lectura. Así y todo, para mi es una novela mejorable y que, entre otras cosas, a veces carece de originalidad. Algunas veces el autor se extiende más de lo necesario en el relato de los sucesos.

Contraportada del libro

La valerosa Mariana de Marco se enfrenta esta vez al caso más insólito de su larga trayectoria profesional: Amelia, una antigua compañera de Facultad, ve peligrar su boda por la repentina muerte de su madre y el descubrimiento de un cadáver enterrado en actitud suplicante.

Ante este descorcentante hallazgo, que anticipa la apasionante intriga en la que se desenvuelve la nueva novela de J.M. Guelbenzu, la Juez desplegará todos sus recursos, aun poniendo en peligro su propia vida, para esclarecer un oscuro misterio familiar.

El cadáver arrepentido es una novela repleta de suspense y humor, una brillante comedia policíaca. Un nuevo caso protagonizado por la Juez Mariana de Marco, que ya logró cautivar a los lectores en las novelas No acosen al asesino y La muerte viene de lejos.

La Sed

La Sed

Nunca tivera lido nada de Georges Simenon, e mirade que xa ten escrito este home, pero cando atopei este libro, de casualidade, namentras estaba a botar unha man no 22e Festival des Migrations des Cutures et de la Citoyenneté de Luxemburgo, decateime de que non sempre hai que demoniza-los autores máis vendidos (cousa que case que sempre fago: mea culpa).

A miña impresión: Unha novela de doada lectura e que un non pode deixar ata rematala. Faille chegar ó lector esas sensacións vitais que están a vivi-los personaxes na illa onde transcurre a novela. Por intres dan ganas de vivir ou fuxir da devandita illa.
Autor: Georges Simenon (1903-1989). Máis información na Wikipedia
Editorial: Tusquets Editores
Edición: 2004
Tradutor: Javier Albiñana

Contraportada do libro: En la idílica Floreana, una islaen el archipiélago de las Galápagos, vive desde hace cinco años Frantz Müller, eminente profesor universitario de Berlín y autor de importantes obras filosóficas. Tiene como compañera a Rita y, como vecinos, a los Herrmann, que se han instalado en la isla con la esperanza de que mejore la salud de su enfermizo hijo Jef. Acorde con su filosofía existencial, la forma de vivir de los habitantes de Floreana es muy primitiva, casi de subsistencia, pues sólo cada seis meses les trae víveres una goleta. Pero la paz de la isla se ve arruinada el día en que desembarca la excéntrica e insoportable condesa Von Kleber, que, acompañada de los gigolós Nic y Kraus, llega decidida a abrir un hotel para turistas adinerados en lo que ella considera el paraíso.